Hz. Ali (ra) şöyle anlatır: Rasûlullah (sav) zamanında Medine sokaklarından birinde yürümekte olan bir adam, yine yolda yürümekte olan bir kadına baktı.
Şeytan her ikisine de vesvese verip, onlara birbirlerine beğenen nazarlarla baktıkları vehmini verdi. Onlar böyle birbirlerine bakarken adamın karşısına âniden bir duvar çıkıverdi. Adam duvara çarptı ve burnu yarılıp kanamaya başladı. O anda nasıl bir suç işlediğinin farkına varan o kişi:
“–Vallahi Peygamber Efendimiz’e gidip ne olduğunu anlatmadan bu yaranın çaresine bakmayacağım ve kanı da silmeyeceğim” dedi.
Peygamber Efendimiz’e gelerek olup bitenleri anlattı. Allah Rasûlü (sav):
“–İşte bu, işlediğin günahın cezasıdır” buyurdu.
Bu hâdise üzerine Allah Teâlâ şu âyet-i kerimeyi indirdi:
“(Rasûlüm!) Mü’min erkeklere söyle, gözlerini (haramdan) sakınsınlar ve ırzlarını muhâfaza etsinler. Çünkü bu, kendileri için daha temiz bir davranıştır. Şüphesiz Allah, onların yaptığı her şeyden haberdardır.” (Nûr, 30) (Âlûsî, Rûhu’l-Maânî, XVIII, 138) (Dr. Murat Kaya, Hz. Ali’den 111 Hatıra, Erkam Yay.)
