Seyr sülûke girmiş mürid ve salihlerin kendi iç dünyalarında dikkat etmesi gerekli olan bir takım âdâb, sufiyye imamları tarafından kitap, sünnet ve rûhi tecrübelerden istifade ile kayda geçmiştir.
14-03-2021 17792
08 Temmuz 2019 tarihinde, Mevlana diyarı Konya, Ilgın da, mürşidimiz Abdullah DEMİRCİOĞLU Efendi Hazretleri ile ve ihvan ile hasret gidermeye bekliyoruz bayan, erkek tüm kardeşlerimizi.
09-05-2019 16310
Sufi Hayat Sırlı Bir Yaşayıştır 03.06.2018
20-06-2018 4603
Peygamberimiz(sav) Sufi Meşrep Kişileri Çok Övmüşlerdir 08.05.2016
11-05-2016 6855
Geçmişimizde Sufi Hayat Nasıldı? 08.08.2012
27-03-2016 4250
İlk dönem sufi ve zahidlerinden olan Dâvûd et-Tâi´nin (k.s) doğum tarihi belli değildir. Zehebi II. yüzyılın başlarında doğduğunu belirtir. Kûfe´de İmam-ı Azam´ın yanında uzun yıllar hadis ve fıkıh okudu. Onun gözde öğrencilerinden olan Dâvûd, ilimde ve fıkıhta yüksek bir seviyeye ulaştı; ayrıca etkili bir konuşma kabiliyeti vardı.
17-01-2016 15154
Sufilere göre insanın cennette yaratılıp dünyaya gönderilmesi, dünyadaki tekâmülünü tamamlayarak Hakk’a yükselmesi için bir fırsattır. İmam-ı Rabbânî, Kur’an ve Sünnet verilerinden yola çıkarak insan ruhunun niçin bu sefil dünyaya düştüğünü ve nasıl tekrar Rabbine yükseleceğini doksan dokuzuncu mektubunda detaylıca ele alır. İmam’a göre, insan ruhunun kemâlâta ermesi için kesif bedenlere girmesi ilahi hikmetin bir gereğidir.
12-10-2015 15651
Sufi Meşrep Olmak Büyük Bir Fazilettir 08-07-2012
05-10-2015 5426
Muhtemeldir ki, sır da ruh gibi beden kalıbına tevdi edilmiş bir latifedir. Sûfilerin esasları ve prensipleri, sırrın müşâhede (ulûhiyyeti seyr ve temaşa) mahalli olduğunu icap ve ifade etmektedir.Nitekim sırrın sırrı ise, Hakk’tan başkasının muttali olamadığı şeydir. Sufîlerin ıstılahına ve esaslarına göre, sırrın ruhtan daha latif, ruhun da kalpten daha şerefli olması icap etmektedir.
16-09-2013 14433
Zünnun Mısır’da yaşıyordu. Bir gün bazıları onu halifeye gammazlamaları üzerine halife onu Mısır’dan Bağdat’a getirtti...
Hâl tasavvuf ıstılahlarındandır. Hâl kelimesi lügatte; değişme manasına gelir. Sûfilere göre hâl, kulun kastı, celp etme teşebbüsü, kazanma isteği olmadan kalbe gelen neşe-hüzün, rahatlık-sıkıntı, şevk-dert, heybet-heyecan gibi manalardır...
Zâhid sûfîlerden Ebu Nasr Bişr b. Haris Hâfî, aslen Merv’den olup Bağdat’ta yaşamış ve burada vefat etmiştir. Ali b. Haşrem’in kız kardeşinin oğludur. 227 (/841) senesinde vefat etmiştir. Şanı büyük bir zat idi...
Derler ki: Kendisine babasından bin dirhem miras kaldığı halde bir kuruş bile almadı. Bunun sebebi olarak babasının kaderi inkâr ettiği gösterilir...
“Sûfıyye” ismi mutasavvıflar taifesinin adı haline gelmiştir. Müfredinde, sûfi adam denilir. Sûfiler cemaatine ise sûfiyye adı verilir. (İrâdesi ve cehdi ile benzeme yolu ile) bu mertebeye vâsıl olmak isteyenlere mutasavvıf, mutasavvıflar topluluğuna ise “mutasavvıfa” ismi verilmektedir. Bu ismin A..
Bir zat Davud’un yanına girmiş ve ona bakmaya başlamıştı. Davud bu zata: “Bilmiyor musun ki, velîler lüzumsuz konuşmalar kadar lüzumsuz bakışlardan da hoşlanmazlar” demişti. ..
“Şakîk, zenginlerden birinin oğluydu. Genç yaşta ticaret için Türk ülkesine gitmişti. Bir puthaneye girdi. Burada putlara hizmetçilik yapan birini gördü. Hizmetçi saçını sakalını tıraş etmiş, üzerine erguvânî bir elbise giymişti...
Allah'ın korudukları hariç, "gurur" bu zamanın tasavvuf erbabına ne kadar galiptir!..
Ummî Bistamî babasının şöyle dediğini hikâye eder: “Kalenin duvarlarının dibinde Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’yı zikretmek için Bayezid bir defa serhaddaki kaleye gitmiş, fakat zikir yapmadan sabaha kadar orada kalmıştı. Bunun sebebini sorunca dedi ki: Çocukluğumda ağzımdan çıkan hoş olmayan bir kelimeyi..
Başka bir grup da, bunlardan daha çok gurura saplanmıştır. Yiyecek, mesken ve evlilikte aza kanâat ve fedâkârlık onlara zor gelir...
Cem’ ve fark kelimeleri sûfilerin çokça kullandıkları sözlerdendir. Fark; kulun görevlerini idrak edip gereğini yapmasıdır...
Sehl diyor ki: “Daha üç yaşımda iken kalkar ve sabaha kadar uyumayan dayım Muhammed b. Süvâr’ın nasıl namaz kıldığına bakardım. Dayım bana, git, uyu, çünkü kalbimi meşgul ediyorsun, derdi.”..
Cem‘u’l-Cem‘; cem‘ hâlinin üstünde bir derecedir. Bu konuda sûfîler hâllerinin farklı ve derecelerinin muhtelif oluşuna göre değişik durumlar gösterir...
Ebû Süleyman diyor ki: “Soğuk bir gece mihrabda bulunuyordum, soğuk beni muzdarip kılmıştı, bir elimi ısıtmak için koynuma soktum, diğeri dua için uzatılmış halde açıkta kaldı...
Hâtemu’l-Asamm’ın şöyle dediği nakledilmiştir: “Bir gaza esnasında düşmandan bir şahıs beni yakaladı, boğazlamak için yere yatırdı. Böyle iken bile gönlüm onunla meşgul olmadı...
Bundan sonra kesin olarak şunu anladım: Sûfîler laf cambazları değil hal ehli kimselerdir...
