Kur’ân-ı Kerim tarafından kesin olarak yasaklanmış kumardan başka bir şey olmayan “müşterek bahse tutuşma”, ne at yarışları ne de öteki şeyler için söz konusu değildi.
İslâm’dan önceki cahiliye dönemi Mekke’sinde at yarışları için bir saha bulunuyordu.(1)
Hz. Peygamber (s.a.s): “Ok atma, at ve deve yarışı dışında ödül caiz değildir”(2) buyurarak, bu tür sporları teşvik etmiştir.
Yarış atı olmayan atlar için yarış alanı, bir mil uzunluğundaki Seniyyetu’l-Veda ile Benî Zureyk mescidi arası, yarış atları içinse 6-
Ticaret kervanlarının gelip konakladıkları geniş alan da bu yarışlar için kullanılırdı.
Sık sık düzenlenen at yarışlarına bir defasında Abdullah b. Ömer de katılmış ve atından düşmüştü.(4)
Şehir halkı gibi, Hz. Peygamber de bu yarışlara giderek, kazananları belirliyor ve onlara ödül veriyordu.(5) Medine şehrinin kuzey kısmında bugün dahi bulunan Sabak (koşu) camisi, Rasûlullâh’ın bu koşuları seyrettiği ve kazananın kim olduğunu belirlediği bir yerdir. Aynı anda kaç atın birden yarışa tutuştuğu bilinmemekle birlikte, ilk beş dereceye girenlere hurma vs. ödüller verilirdi.
Ancak hiç şüphesiz ki; Kur’ân-ı Kerim tarafından kesin olarak yasaklanmış kumardan başka bir şey olmayan “müşterek bahse tutuşma”, ne at yarışları ne de öteki şeyler için söz konusu değildi.(6)
Rasûl-i Ekrem (s.a.s) tarafından verilen ödüller yarışmaya bizzat katılan at sahiplerine verilmiştir. Yoksa at sahibi olmayan üçüncü kişilerin, bu yarışlar üzerinden bahse girerek hiçbir emek ve hak sahibi olmadan para kazanmaları İslâm dininin temel prensiplerine aykırıdır.
