Sırrı açıklamak eziyet, tanıdık ve dostların hakkına karşı gösterilen gevşeklik olduğu için dinen yasaklanmıştır. Nitekim Hz. Peygamber (s.a) şöyle buyurmuştur:
“Kişi konuşurken dönüp etrafına bakarsa, onun bu konuşması, konuşmasının dinleyene emânet olduğuna delâlet eder (ifşa etmesi haramdır).” (Ebu Dâvud, Tirmizî)
Hz. Peygamber, başka bir hadîs-i şerifinde bunu kayıtsız şartsız olarak şöyle ifade etmiştir:
‘Aranızdaki konuşma emânettir.’ (İbn Ebî Dünya, {Mürsel olarak)
Hasan Basrî şöyle demiştir:
“Arkadaşının sırrını söylemen hainliktir.”
Rivayet ediliyor ki Muaviye, kardeşi Utbe’nin oğlu Velid’e bir sırrını söyledi Velid, babasına der ki:
“Ey babacığım! Emîru’l-Mü’minîn bana bir sırrını söyledi. Ben, emîru’l-mü’minînin başkasından gizlediklerini senden gizlemediğini görüyorum. (Sana o sırrı söyleyeyim mi?)”
“Ey oğul! O sırrı bana söyleme! Çünkü sırrı sakladığın müddetçe o senin elindedir. O sırrı açıklarsan artık o senin aleyhinde olur!”
“Babacığım! Bu durum baba ile evlat arasına da girer mi?”
“Hayır! Böyle bir şey evlât ile baba arasına girmez. Fakat ben senin dilini sırları söylemek suretiyle başıboşluğa alıştırmanı istemem!”
Velid der ki:
“(Amcam) Muaviye’ye geldim ve ona bu durumu haber verdim. Bunun üzerine Muâviye bana şöyle dedi:
‘Ey Velid! Kardeşim (baban), seni yanlışlığın köleliğinden azat etmiştir. Dolayısıyla sırrı açıklamak hainliktir.’
Eğer bu açıklamada başkasının zarar görmesi söz konusu ise haram olur. Eğer başkasının zarar görmesi söz konusu değilse alçaklık olur.
İmam Gazalî, Cilt 3, Dilin Âfetleri
