`Ey sevgilicik! Ağlama!(4) Sus!(5) Ben, senin baban olursam, Âişe de annen olursa, razı olmaz mısın?’
Beşir (Bişr) b. Akrebe der ki:
“Babam Akrebe, Peygamber aleyhisselamın yanında(1), Uhud’da(2) şehit olmuştu. Ağladığım bir sırada, Peygamber aleyhisselam yanıma uğradı(3) ve bana:
‘Ey sevgilicik! Ağlama!(4) Sus!(5) Ben, senin baban olursam, Âişe de annen olursa, razı olmaz mısın?’ buyurdu.(6)
‘Babam, anam sana feda olsun yâ Rasûlallah!(7) Evet! Razı olurum!’ dedim.
Resûlullah aleyhisselam, başımı sığadı.
Başımın saçları ağardığı halde, Resûlullah aleyhisselamın elinin değdiği yerlerin saçları siyah kaldı, hiç ağarmadı.
Dilimde de pelteklik vardı.
Resûlullah aleyhisselam ağzıma püskürünce, peltekliğim de geçti.(8)
Resûlullah aleyhisselam, bana:
‘Senin adın ne?’ diye sordu.
‘Bişr!’ dedim.
Resûlullah aleyhisselam:
‘Hayır! Sen, Beşir’sin!’ buyurdu.”(9)
