Sa'd b. Ebî Vakkas, ilk müslümanlardandır. Mekke'nin ileri gelen ailelerinden birine mensuptu. Ancak müslüman olduğunda, başta annesi olmak üzere bütün ailesinin tepkisini çekmişti.
Sa‘d b. Ebî Vakkas’ın annesi, oğluna, tekrar eski dinine dönmesini teklif etmiş, kabul etmeyince ölüm orucuna başlamıştı.
Defalarca ayılıp bayılan kadın, oğlunun yalvarmalarına cevap vermemiş, tek yolun İslâm’ı terk etmek olduğunu bildirmişti. Annesini pek seven Sa‘d iyice bunalmış ve durumu Hz. Peygamber’e arz etmek üzere gelmişti. Fakat o, daha derdini anlatmadan Hz. Peygamber’i vahiy hali bürümüş, daha sonra Hz. Peygamber, Sa‘d’a dönerek şu ayeti okumuştur:
“Biz, insana ana ve babasını tavsiye ettik. Anası onu, meşakkat üstüne meşakkat çekerek taşımıştır. Sütten kesilmesi de iki senededir. Biz, insana şu emri verdik. Hem bana, hem de ana ve babana şükret. Dönüş sadece banadır. Eğer onlar bilmediğin bir varlığı (putları), bana eş koşman için baskı yaparlarsa onlara itaat etme. Yine de dünya hayatında onlara iyilikle sahip ol. Fakat (sen) bana yönelen Peygamberin yolunu tut. Sonra dönüp bana geleceksiniz. O zaman ben size neler yaptığınızı haber verir, hesabını sorarım.” (Lokman Sûresi, 14-15)
Bunun üzerine Sa‘d, Peygamber aleyhisselama bir şey sormadan eve döndü ve annesine şunları söyledi:
“Anneciğim! Yüz tane canın olsa da birer birer çıksa, ben bu dini terk etmem. Bundan böyle arzu edersen yeme ve içme, arzu edersen beni kendi halime bırak.”
Kadın, oğlunun kararlılığını görünce ölüm orucuna son vermek zorunda kaldı.
(İbn Kesîr, Tefsîr, III, 445.)
