Büyük velilerden Şakik Belhi, bir kıtlık senesinde, herkesin kara kara düşündüğü bir ortamda, zengin bir adamın kölesinin neşe içerisinde oynadığına şahit olmuştu. Yanına yaklaştı ve sordu:
“Herkes kıtlık ve açlık sebebiyle inler dururken sen neye güvenerek böyle gülüp oynayabiliyorsun?” Köle şöyle cevap verdi:
“Herkesten bana ne? Benim için bir tehlike söz konusu değil. Benim efendimin 7-8 tane köyü var, her ihtiyacımız o köylerden sağlanıyor.”
Bu açıklama, Şakik’i adeta bir şamar gibi sarstı. Çünkü kendisi de kıtlıktan dolayı oldukça endişeliydi. Kendi kendine şöyle dedi:
“Hey Şakik kendine gel! Şu köle, nihayet bir insan olan efendisine bunca güveniyor da kendini emniyet içinde hissediyor. Sen ki, bütün canlıların rızkını garanti eden Allah’a inanıyor ve ona tevekkül ediyorsun. Bu nice tevekküldür ki rızık endişesi içindesin?”
