"Allah'ı, yeminlerinizden dolayı iyilik etmenize, (fenalıktan) sakınmanıza, insanların arasını bulmaya engel yapmayın. Allah (herşeyi) hakkıyla işitici, kemaliyle bilicidir" (Bakara, 224)
Abdullah b. Revâhâ ile damadı Beşir b. Nu'man arası açılmış, Abdullah, onun yanına girmemeye ve onunla konuşmamaya yemin etmişti.
"Niçin böyle yapıyorsun?" diye soranlara:
"Ne yapayım, Allah'a yemin ettim. Yemininde sadık kalmaktan başkası bana helal olmaz" yolunda cevap veriyordu. İşte bu âyet bunun üzerine nâzil olmuştur.
Ebû Hureyre (r.a), konu hakkında Rasûlullâh (s.a.s)'ın şöyle buyurduğunu nakleder:
"Kim bir yemin eder de yemin ettiği meselenin aksini ondan hayırlı görürse derhal (yemininden) dönsün ve yeminine keffâret etsin." (Müslim)
