Cabir b. Abdullah’ın bildirdiğine göre; Zâtürrika’da, müşriklerden birisinin karısı öldürülmüştü. Peygamberimiz Aleyhisselamın İslâm mücahidleri ile Zâtürrika’dan ayrıldığı sırada, kadının başka bir yerde bulunan kocası karısının durumunu öğrenince, Peygamberimiz Aleyhisselamın ashabından kime yetişirse onun kanını dökmeye yemin etmiş ve mücahidlerin peşlerine düşmüştü.(1)
Peygamberimiz Aleyhisselamla ashabı, konak yerlerinden bir vadinin boğazında konakladıkları sırada, Peygamber Aleyhisselam:
“Gecemizde, bizi kim bekleyecek?” diye sordu.
Muhacirlerden Ammar b. Yâsir ve Ensardan da Abbâd b. Bişr, hemen:
“Biz bekleriz yâ Rasûlallah!” dediler.
Peygamberimiz Aleyhisselam:
“İkiniz, vadinin ağzında bulununuz ve göz kulak olunuz!” buyurdu.
Ammar b. Yâsir ile Abbâd b. Bişr, boğazın ağzına doğru gittiler.
Abbâd b. Bişr, Ammar b. Yâsir’e:
“Sen gecenin hangi kısmında; önünde mi, yoksa sonunda mı beklemek istersin?” diye sordu.
Ammar b. Yâsir:
“Ben gecenin önünde beklemek isterim!” dedi ve yanının üzerine uzanınca uyuyuverdi.
Abbâd b. Bişr ise, kalkıp namaza durdu.
O sırada, kadının kocası çıkageldi.
Uzaktan bakınca, onun Müslümanların ileri karakolu, gözcüsü olduğunu anladı. Hemen, ona bir ok atıp sapladı!
Abbâd b. Bişr, saplanan oku çekip yere bıraktı ve namaz kılmaya devam etti.
Kadının kocası, ona ikinci bir ok daha atıp sapladı.
Sonra, ona üçüncü bir ok daha attı ve sapladı.
Abbâd b. Bişr, saplanan oku yine çekip yere bırakarak rükûa ve secdeye vardı. Selam verdikten sonra, Ammar b. Yâsir'i uyandırdı ve:
“Kalk, otur! Ben kımıldayamayacak halde yaralandım!” dedi.
Ammar b. Yâsir, hemen kalkıp oturdu.
Oku atan adam, onları görünce, kendisini farkettiklerini anladı, hemen dönüp kaçtı.
Ammar b. Yâsir, Abbâd b. Bişr’den kanlar aktığını görünce:
“Sübhânallah! Adam sana oku ilk attığında beni uyandırsaydın a?!” dedi.
Abbâd b. Bişr
“Ben sûreyi okumaya başlamıştım, onu bitirmedikçe kesmek istemedim!
Oklar üzerime ardarda gelmeye başlayınca, uyandırıp sana haber vermek için, okumayı kestim, rükûa vardım.
Vallahi, Resûlullah Aleyhisselamın korumayı emrettiği boğaz ağzı nöbetini zayi etmekliğim korkusu olmasaydı, sûreyi okumaya devam ederdim. Sûreyi bitirmeden de, adam benim işimi bitirirdi!” dedi.(2)
[1] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, III, 218; Vâkıdî, Megâzî, I, 397; Taberî, Târih, III, 39; Beyhakî, Delâilü’n-Nübüvve, III, 378; İbn Esîr, Kâmil, II, 177; Ebu’l-Fidâ, el-Bidâye ve’n-Nihâye, III, 85.
[2] İbn İshak, İbnHişam, Sire, III, 219; Vâkıdî, Megâzî, I, 397; Ahmed b. Hanbel, Müsned, III, 343-344; Taberî, Târîh, III, 39; Beyhakî, Delâilü’n-Nübüvve, III, 378; İbn Esîr, Kâmil, II, 175, Ebû’l-Fidâ, el-Bidâye ve’n-Nihâye, IV, 85.
