Bir gün dilencinin biri Rasûlullâh’ın huzuruna geldi. Rasûlullâh (a.s), kendisine sadaka vermek yerine, ondan elinde neyi varsa getirmesini istedi.
Dilencinin sadece yere yatıp büründüğü bir örtüsü ve su içmek bir kâsesi vardı. Rasûlullâh, bu eşyaları açık artırma yoluyla sattı ve karşılığında iki dirhem elde etti. Daha sonra bu dirhemlerden birini dilenciye yiyecek alması için verdi, diğeri ile de bir balta satın aldı. Baltayı da dilenciye vererek, ormandan çalı çırpı kesmesini ve bunları şehirde satmasını, iki haftadan önce de kendisini görmeye gelmemesini tavsiye etti.
On beş gün sonra dilenci, Rasûlullâh’ı ziyarete gelerek kendisine, bu süre içinde on dirhem kazandığını, bunlarla giysi ve yiyecek satın aldığını anlattı. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (s.a.s) şöyle buyurdu:
“Bu, dilencilik etmekten ve Kıyamet Günü’nde bu nedenle mahcup duruma düşmekten daha iyi değil mi?”(1)
