Hz. Ömer (ra) anlatıyor: "Peygamberimizin huzuruna Hevazin kabilesinden bir takım esirler getirilmişti. İçlerinde emzikli bir kadın da vardı. Ancak bu kadın, çocuğunu kaybetmişti.
Bu yüzden önüne gelen çocukları kucağına alıyor, emziriyordu. Esirler arasında çocuğunu bulunca hemen onu alıp sinesine bastı ve derin bir şefkatle çocuğunu emzirmeye başladı.
Kadını izlemekte olan Peygamberimiz, kadının bu davranışlarından son derece etkilenerek, Cenab-ı Hakk'ın kullarına olan sevgi ve rahmetini hatırlattı ve bize:
“Şu kadının çocuğunu ateşe atacağını düşünür müsünüz?” buyurdu. Biz:
“Hayır, gücü yettiği sürece atmaz dedik.” Peygamberimiz:
“İşte Allah kullarına, bu kadının çocuğuna olan şefkatinden daha çok kullarına merhametlidir.” buyurdu.
(Buhârî, Tecrîd-i Sarîh Tercümesi, XII, 125)
