Bedir Savaşı sürecinde henüz müslüman olmamış bulunan Hubeyb b. Yesaf, Kureyş müşrikleriyle çarpışılacağını anlayıp, Peygamberimiz aleyhisselama:
"Kavmim benim savaşta ne derece başarılı olduğumu ve düşmanın bağrında yaralar açan bir kahraman olduğumu bilir.
(İzin ver) Ben, Müslüman olmaksızın, ganimet maksadıyla senin yanında çarpışayım?” demişti.
Peygamberimiz aleyhisselam ise ona:
“Hayır! Sen önce müslüman ol! Sonra da, çarpış!” buyurdu.(1)
Rasûl-i Ekrem (s.a.s), görüldüğü gibi Hubeyb’e önce müslüman olmasını yani; temel iman esaslarını kabul edip bunu telaffuz etmesini, sonra da amel boyutuna geçmesini emretmiştir.
Ne acıdır ki günümüzde bazıları, dinimizin açık ve nezih olan iman esaslarına inanmayan insanları cennete sokmaya, onları masum göstermeye ve tahrif olmuş inançlarının dünya-ahiret hayatlarını kurtarmada yeterli olacağı iddiasını ortaya atabilmektedir.
Oysa yukarıdaki rivayetten anlaşılacağı üzere bu dinin aziz Peygamberi (s.a.s), amellerin kabul olma ve değer bulma şartını öncelikle iman etmeye bağlıyor.
