... Az kalsın, büyük bir fitne kopacak, Müslümanlar birbirlerine gireceklerdi.
Peygamberimiz Aleyhisselamin Müneysi(1) suyu başındaki ordugâhında bulunduğu sırada idi ki, Hz. Ömer’in Benî Gıfâr’dan ücretle tutmuş olduğu seyisi Cahcah b. Mes’ud’
Salınan kovanın ancak yarısı dolabiliyordu.
Benî Salimlerin müttefiki olan Sinan b. Veber el-Cühenî Salim oğulları gençlerinden bazıları ile birlikte su içmek için geldikleri zaman, orada Muhacirlerle Ensardan bir topluluk buldu.
Hz. Ömer’in ücretlisi Cahcah, Sinan’ın yakınında kova ile su çekiyordu.
Bir ara, Sinan’ın kovası ile Cahcah’ın kovası birbirine karıştı, iki kovadan birisi yukarı çıkmıştı.
Çıkan kova Sinan’a aitti.
Sinan:
“Çıkan, benim kovam!” dedi.
Cahcah:
“Vallahi, o ancak benim kovamdır!” dedi.
Bunun üzerine, niza ve münakaşaya başladılar.
En sonunda, Cahcah elini kaldırıp Sinan’a vurunca(4), Sinan:
“Yetişin ey Muhacir cemaati!” diyerek bağırdı.(5)
Muhacirler, acele koşup geldiler. Evs ve Hazrec kabilelerinden olanlarda geldiler. İki taraf kılıçlarını sıyırdılar.(6)
Az kalsın, büyük bir fitne kopacak, Müslümanlar birbirlerine gireceklerdi.(7)
Muhacirlerle Ensarın ileri gelenlerinden bazıları uyarıcı ve yatıştırıcı konuşmalar yaptılar.(8)
Muhacirlerden bazıları, Sinan’a:
“Gel, sen hakkından, davandan vazgeç!” dediler.
Sinan’ın kavim ve kabilesi ise, bunun ancak Peygamberimiz Aleyhisselamın emriyle olabileceğini, aksi takdirde Cahcahtan kısas suretiyle ödeşilmesi gerektiğini ileri sürmekte idiler.
Bundan sonra, Muhacirler, Sinan’ın müttefiklerinden Ubâde b. Sâmit’le ve daha başkaları ile konuştular.
Onlar da Sinan’la konuştular.
En sonunda, Sinan, davasını Peygamberimiz Aleyhisselama götürmekten vazgeçti.(9)
Peygamberimiz Aleyhisselam:
Bu Cahiliye davası da ne oluyor?!” buyurduktan sonra:
“Nedir bunların dertleri?” diye sordu.
Muhacirin Ensârîye vurduğunu söylediler.
Peygamberimiz Aleyhisselam:
“Bırakınız şu Cahiliye davasını! Çünkü o, bir murdarlıktır, kokmuş birşeydir!” buyurdu.(10)
Bunun üzerine, Sinan, Cahcah hakkındaki davasından vazgeçti, barıştılar.(11)
