Peygamberimiz (a.s) Kuba’ya geldiği zaman, Evs ile Hazrec kabileleri arasında düşmanlık vardı. Hazrecîler Evsîlerin evine, Evsîler de Hazrecîlerin evine girmekten korkarlardı. Peygamberimiz (a.s):
“Es’ad b. Zürâre nerededir?” diye sordu.
Sa’d b. Hayseme ile Mübeşşir b. Abdulmünzir ve Rifâa b. Abdulmünzir:
“Yâ Rasûlallah! O, Buas günü bizden bir zâtı öldürmüştü!” dediler.
Çarşamba günü gece olunca, Es’ad b. Zürâre, başını örtmüş ve sarmış olduğu halde, akşamla yatsı arasında Peygamberimizin (a.s) yanına geldi.
Peygamberimiz (a.s), onu görünce:
“Ey Ebu Ümâme (Es'ad)! Evinden, şuracığa hemen nasıl gelebildin?!
Seninle şu kavim arasında geçmiş ne var?” buyurdu.
Ebu Ümâme:
“Seni hak din ve kitabla gönderen Allah’a yemin ederim ki, birşey yok” dedi.
O gece, Peygamberimizin (a.s) yanında kaldı.
Ertesi günü, sabaha çıkınca, Peygamberimiz (a.s) Sa’d b. Hayseme ile Rifâa b. Abdulmünzir ve Mübeşşir b. Abdulmünzir’e, Es’ad b. Zürâre hakkında:
“Onu himayenize alınız, koruyunuz!” buyurdu.
“Yâ Rasûlallah! Onu sen himayene al! Senin himayendeki, bizim himayemizde demektir!” dediler.
Peygamberimiz (a.s):
“Bazınız onu himaye ediyordur” buyurdu.
Bunun üzerine, Sa’d b. Hayseme; “O, benim himayemdedir” dedikten sonra, Es’ad b. Zürâre’nin evine gitti.
Birbirlerinin koruyucusu ve yardımcısı olduklarını anlatmak için, onunla elele tutuşup, Amr b. Avf oğullarının mahallelerine kadar yürüdüler.
Bunun üzerine, Evsîler:
“Yâ Rasûlallah! Hepimiz onun himayecisiyiz!” dediler.
Bundan sonra, Es’ad b. Zürâre, Peygamberimizin (a.s) yanına sabah akşam gitmeye başladı.(1)
Peygamberimiz (a.s); Küba’da, Amr b. Avf oğulları nezdinde bulunduğu sırada, cenazelerde bulunur, hastaları ziyaret eder, davetlere giderdi.(2)
(1) Semhûdi, Vefâu’l-Vefâ, I, 249, 250.
(2) İbn Esîr, Usdu’l-Gâbe, II, 99.
