Abdullah b. Abbâs (r.a) der ki: "Rasûlullâhın (a.s) gece, nasıl namaz kıldığını göreyim diye, zevcesi olan teyzem Meymûne binti Hâris’in evinde yattım. O zaman, ben on yaşlarında idim."
O zaman, ben on yaşlarında idim.
Rasûlullâh (a.s) uyudu. Gece, yarıyı bulduğunda uyandı. Uykuyu dağıtmak için yüzünü, eli ile ovuşturmaya başladı. Kalkıp, def-i hâcet için dışarıya çıktı.
Daha sonra, eve döndü. Misvak tutundu.
Sonra, asılı duran küçük bir kırbaya uzandı ki Rasûlullâh (a.s) gece abdest alması için suyu onun içine ben koymuştum.
Teyzem Meymûne (r.anhâ): ‘Bunu, senin için Abdullah koydu’ dedi.
Rasûlullâh (s.a.s): ‘Allah’ım! Onu, dinde anlayışlı kıl ve kendisine te’vîl (tefsîr) ilmini öğret!’ diyerek dua buyurdu.(1)
İşte Abdullah b. Abbas (r.a), Allah Rasûlü'nün (s.a.s) bu duası/himmeti bereketine hemen bütün İslâmî ilimlerin teşekkülünde mihenk taşlarından birisi olmuştur.
Yine bu hadiseden, Allah dostlarına hizmetin himmeti mucip olduğu neticesi de çıkar.
(1) M. Âsım Köksal, İslâm Tarihi, XVIII, 341 vd.
