"Önceki velîlerin güneşi battı. Bizim güneşimiz ufuk üzerinde sonsuz kalacak, batmayacaktır." Gavs-ül-A’zam Abdülkâdir Geylânî Hz.
Bir defasında efendim, mürşidimiz Hacı Mustafa Hayri Baba, Trabzon'a teşrif ettiler, ziyaret ettiler. Zigana Dağları vardır biliyorsunuz, duydunuz. En yüksek tepesi oranın. Yaz gününde gidin orası soğuktur. Aşağıda gömlekle gezdiğimiz zaman, Trabzon'da buram buram terliyorduk. Oraya çıkınca üşür olduk. Orada bir hatm-i hace yapıldı. Tabii güneşi görmek mümkün değil oranın havasından dolayı. Güzel bir hatm-i hace yapıldı. Tabi o esnada, zikrullah esnasında, herhalde bir keramet izharı olarak, güneş orayı, meclisi aydınlattı. Üzerimize şöyle bir müddet, bizi ısıttı. Ondan sonra da kayboldu. Bizimle birlikte gelen bir iki kişi vardı orada zikrullaha gelen. Onlar arabanın içerisinde oturdular, oradan zikrullahı seyreder oldular. Ondan sonra zikrullah neticesinde, bilemiyorum tabii ne hikmettir, musafaha yapıyoruz ya. Musafaha yapmaya başladık. Zannediyorum bir iki kişiydi. Artık ihtiyarlık sebebiyle miydi, yoksa bir başka sebepten miydi, orada zikrullaha iştirak etmediler. Onlarda zikrullahtan sonra gelip Efendi Hazretleri ile musafaha etmek istediler. Efendi Hazretleri “Biz o musafahayı zikrullah içerisinde yaptık!” dedi.
Burada bunu size söylemek istedim; öyle icap etti. Bu inşallah hepinizin kulağına küpe olur. Söylediğimiz sözlerin aslında hepsinin kulağınıza küpe olması lazım! Onun için arkadaşlar! Bu yolun sahipleri var! Onlar sizi göz bebeğiniz gibi koruyorlar. Yani kendi göz bebeğimizi nasıl koruruz, ondan daha çok itina gösteriyorlar. Ama siz de kendi kendinizi korumak mecburiyetindesiniz. Biraz kendimize çeki düzen vermek mecburiyetindeyiz. Sürüden ayrılmayacaksınız! Akünüzü gelip burada doldurup, doldurup, doldurup sonra gidip başka motorlarda akünüzü yıpratmayın!
Cenâb-ı Allah bu yolun feyzini bol eylemiştir! Pir Abdulkadir Geylani Hazretlerinin feyzini bol eylemiştir! Kıyamete kadar da bu güneş sönmeyecektir; devam edecektir.
