Utbe ve Şeybe b. Rebia; Taif dönüşünde Peygamberimiz aleyhisselâmı perişan halde gördükleri zaman, aradaki akrabalık, kendilerini Peygamberimize karşı gayrete getirdi:
“Şuradan birkaç salkım üzüm al! Şu tabağın içine koy! Sonra da, onu şu adama götür! Kendisine, ondan yemesini söyle!” dediler.
Addas da öyle yaptı. Üzümü tabakla götürüp önüne koyduktan sonra, Peygamberimize (a.s):
“Buyur ye!” dedi.
Peygamberimiz (a.s):
“Sen hangi beldeler halkındansın? Dinin nedir?” diye sordu.
Addas:
“Hıristiyanım ve Ninova halkından bir kimseyim!” dedi.
Peygamberimiz (a.s):
“Demek, sen salih kişi Yunus b. Metta’nın köyündensin ha?” buyurdu.(1)
Addas:
“Yunus b. Metta’nın kim olduğunu sana kim bildirdi?(2)
Vallahi, o Ninova’dan çıkıp gitmiştir.
Ninova’da, Metta’nın ne olduğunu bilen on kişi bile bulunmaz!
Sen Metta’nın ne olduğunu nereden biliyorsun?
Sen ümmîsin ve ümmî ümmet içerisinde bulunuyorsun!?” dedi.(3)
Peygamberimiz (a.s):
“Ben Allah’ın Resûlüyüm! Allah bana Yunus’un haberini haber verdi.(4) O benim kardeşimdir. Kendisi bir peygamberdi. Ben de bir peygamberim!” buyurdu.(5)
Addas:
“Yâ Rasûlallah! Bana Yunus b. Metta’nın haberini ver!” dedi.
Peygamberimiz (a.s) ona Yunus b. Metta’nın hal ve şanı hakkında Yüce Allah tarafından kendisine vahyolunanları haber verince(6), Addas:
“Ben şehadet ederim ki: Sen, Allah’ın kulu ve Rasûlüsün!” dedi(7), Müslüman oldu.(8) Yüce Allah ondan razı olsun!
Addas; Peygamberimizin (a.s) üzerine kapanıp, başını, ellerini, ayaklarını öptü!
Rebia’nın oğullarından biri öbürüne:
“O, sana karşı köleni de bozdu, yoldan çıkardı!” dedi.
Yanlarına gelince, Addas’a:
“Yazıklar olsun sana ey Addas! Sen ne için o adamın başını, ellerini ve ayaklarını öptün?” dediler.
Addas:
“Ey efendim! Bütün yeryüzünde, ondan daha hayırlısı yoktur!(9)
O, muhakkak Rasûlullah’tır!” dedi.
Utbe ve Şeybe, gülüştüler(10):
“Yazıklar olsun sana ey Addas! O, seni de dili ile sihirlemiş!(11)
Sakın, o seni Hıristiyanlığından döndürmesin!
Çünkü, o aldatır bir kimsedir” dediler.(12)
Addas:
“O bana öyle birisi haber verdi ki, onu peygamberden başkası bilemez!” dedi.(13)
Utbe ve Şeybe b. Rebia:
“Yazıklar olsun sana ey Addas! O seni sakın dininden döndürmesin!(14) Çünkü, senin dinin onun dininden daha hayırlıdır” dediler.15
1 İbn İshak, İbn Hişam, II, 62, Taberî, II, 230, Ebu’l-Ferec, I, 213, İbn Esir, II, 92, İbn Seyyid, I, 1135, Ebu’l-Fidâ, III, 136, Diyarbekrî, Hamis, I, 302, Halebî, II, 53.
2 İbn İshak, İbn Hişam, II, 62, Taberî, II, 230, Ebu Nuaym, Delâilü’n-Nübüvve, I, 295, Beyhakî, Delâilü’n-Nübüvve, II, 416, Süheylî, Ravdu’l-Ünüf, IV, 56, Ebu’l-Ferec, I, 213, İbn Esîr, II, 92, İbn Seyyid, I, 135, Ebu’l-Fidâ, III, 136, Diyarbekrî, I, 303, Halebî, II, 53.
3 Süheylî, Ravdu’l-Ünüf, IV, 56, Halebî, İnsânu’l-Uyûn, II,54.
4 Beyhakî, Delâil, II, 416, Zehebî, Târîhu’l-İslâm, 283, Halebî, İnsânu’l-Uyûn, II, 54.
5 İbn İshak, İbn Hişam , Sîre, II, 62, Taberî, Târîh, II, 230, Ebu Nuaym, Delâilü’n-Nübüvve, I, 295, Süheylî,Ravd, IV, 56, Ebu’l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, I, 213, İbn Esîr, Kâmil, II, 92, İbn Seyyid, Uyûnu’l-Eser, I, 1 35, Ebu’l-Fidâ, el-Bidâye ve’n-Nihâye, III, 136. Diyarbekrî, Hamis, I, 303, Halebî, II, 54.
6 Ebu Muaym, Delâilü’n-Nübüvve, I, 295.
7 İbn Hacer, el-İsâbe, II, 466.
8 Yâkubî, Târîh, II, 36, Kastalâni, Mevâhibu’l-Ledünniye, I, 74, Diyarbekrî, I, 303.
9 İbn İshak, İbn Hişam, II, 62-63, Taberî, II, 230-231, Ebu’l-Ferec, I, 213-214, İbn Esîr, II, 92, İbn Seyyid, I, 135, Ebu’l-Fidâ, III, 136, Diyarbekrî, I, 303, Halebî, II, 56.
10 Ebu Muaym, Delâilü’n-Nübüvve, I, 295, Zehebî, 223.
11 Süheylî, Ravdu’l-Ünüf, IV, 56.
12 Ebu Nuaym, I, 295, Zehebî, 283, Halebî, II, 56.
13 İbn İshak, İbn Hişam, II, 63, Taberî, Târîh, II, 230-231, Ebu’l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, I, 214, İbn Seyyid, Uyûnu’l-Eser, I, 135, Ebu’l-Fidâ, el-Bidâye ve’n-Nihâye, III, 1 36, Diyarbekrî, Hamis, I, 303, Halebî, İnsânu’l-Uyûn, II,56.
14 İbn İshak, İbn Hişam, II, 63, Taberî, II, 231, İbn Esîr, Kâmil, II, 92, İbn Seyyid, I, 1 35, Halebî, II, 56.
15 İbn İshak, İbn Hişam, II, 63, Taberî, II, 231, İbn Esîr, II, 91, İbn Seyyid, I, 135, Ebu’l-Fidâ, III, 136.
