Hz. Ali der ki: “Bedir günü, savaş şiddetlendiği zaman, Resûlullah aleyhisselama sığınmıştık. O gün, insanların en cesaretlisi ve en kahramanı o idi.
“Bedir günü, biraz çarpıştıktan sonra;
‘Ne yapıyor bir bakayım?’ diye acele Peygamber aleyhisselamın yanına geldim.
Efendimiz aleyhisselam, secdeye kapanmış, durmadan:
‘Yâ Hayy, yâ Kayyûm! Yâ Hayy, yâ Kayyûm!’ diyordu.
Çarpışmak için, savaş meydanına döndüm.
Resûlullah’ın yanına tekrar dönüp geldiğim zaman, o yine secdeye kapanmış,
“Yâ Hayy, yâ Kayyûm!’ diyordu.
Sonra, tekrar çarpışmaya gittim. Tekrar dönüp geldiğim zaman, kendisi yine secdede bunu söylüyordu.
(Nihayet) Yüce Allah, ona fetih ve zaferi ihsan etti.”(2)
(1) İbn Sa’d, Tabakâtü’l-Kübrâ, II, 23; Ahmed b. Hanbel, Müsned, I, 126.
(2) İbn Sa’d, Tabakât, II, 26, I, 223; Beyhakî, Delâilü’n-Nübüvve, III, 49; Ebu’l-Fidâ, el-Bidâye ve’n-Nihâye, III, 275 vd.
