Bâyezid Bistâmî (k.s), annesine son derece bağlı, itaatli idi. Kendisi şöyle anlatıyor: “Mücahede ve riyazatta aradığımı anne rızasında buldum. Bir gece annem benden su istemişti.
Evde su bulamayınca hemen çaya koştum. Hava çok soğuktu. Ben gelinceye kadar da annem uyuyakalmıştı. Ben elimde su testisiyle başucunda beklerken bir ara gözlerini açtı ve beni gördü:
“Neden başucumda böyle bekliyor ve testiyi yere koyup gitmiyorsun?” diye sordu.
Ben de:
“Uyandığında belki beni yanı başında bulamazsın diye korktuğumdan böyle bekliyorum” dedim.
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“Biz insana, ana-babasına iyi davranmasını vasiyet ettik! Çünkü anası, onu nice sıkıntılara katlanarak (karnında) taşımıştır. Sütten ayrılması da iki yıl içinde olur. (İşte bunun için:) Önce Bana, sonra da ana-babana şükret! diye tavsiyede bulunmuşuzdur. Dönüş ancak Banadır.” (Lokmân, 14)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
“Ana-babasına iyilik edene ne mutlu! Allah Teâlâ onun ömrünü ziyâdeleştirsin!” (Heysemî, VIII, 137)
