Bir gün Ebû Cehil, Peygamber Efendimiz'e, ''Hâşimoğulları'nda, senden daha çirkini yoktur'' dedi. Peygamber Efendimiz, ''Her ne kadar haddini aştınsa da yine de doğru söyledin'' buyurdu.
Biraz sonra, Hz. Ebû Bekir Resûlullah Efendimiz'in yanına geldiğinde:
''Ey güneş! Sen ne doğudansın ne batıdan, latif nurunla parla'' dedi.
Peygamber Efendimiz, ''Değersiz dünya sevgisinden kurtulan aziz dostum! Sen de doğru söyledin'' buyurdu.
Orada bulunan sahâbeler bu durum karşısında şaşırdılar ve:
''Ey insanların en şereflisi! Birbirine tamamıyla zıt şeyler söylendi. İkisine de doğru söyledin, buyurdunuz. Sebebi
nedir?'' diye sordular. Peygamber Efendimiz buyurdu:
''Ben, Hakk'ın kudret eliyle cilâladığı bir aynayım. Bana bakan, olduğu gibi kendini görür.''
