Muridan
Peygamberimizin Kurban ve Bayram Namazı Uygulamaları

Peygamberimizin Kurban ve Bayram Namazı Uygulamaları

Peygamberimiz aleyhisselam; Necran’da vazifeli bulunan Amr b. Hazm’a gönderdiği yazıda: “Kurban Bayramı namazını acele edip hemen kıldır. Ramazan Bayramı namazını ise, biraz geciktirip halka vaaz ve nasihatte bulun!” buyurmuştur.(1)

 

Bunun için, Kurban Bayramı namazı güneş bir mızrak boyu yükselince, Ramazan Bayramı namazı  ise güneş iki mızrak boyu yükselince kılınır.(2)

Peygamberimiz aleyhisselam, Ramazan Bayramında bir şey yemeden namaza çıkmaz, Kurban Bayramında ise namazı kılmadıkça bir şey yemezdi.(3) Namazı kıldırıp eve dönünce de, kurbanın etinden yerdi.(4)
Peygamberimiz aleyhisselamın Ramazan Bayramında namazgâha çıkmadan önce yediği de, tek sayıda birkaç hurmadan ibaretti.(5)
Peygamberimiz aleyhisselam, Ramazan ve Kurban Bayramı için, namazdan önce guslederdi.(6)
Hz. Ali de böyle yapar(7) ve:
“Biz ancak Muhammed aleyhisselamdan yaptığını gördüğümüz şeyi yaparız!” derdi.(8)
 
Peygamberimiz aleyhisselam bayram namazını daima Kesîr b. Sait’in evinin yanındaki Musalla (namazgâh)’da kıldırırdı.(9)

  Yalnız, bir defa, bayram günü yağmur yağdığı için, bayram namazını Mescidde kıldırmıştır.(10)

  Namazgâha gidilirken, Peygamberimiz aleyhisselamın önünde bir mızrak taşınır(11), namazgâhta sütre olarak önüne dikilir, Peygamberimiz aleyhisselam bayram namazını ona doğru yönelerek kıldırdı.(12)

  Mızrağı taşıma vazifesi Bilal-i Habeşî tarafından yerine getirilirdi.(13)

  Peygamberimiz aleyhisselam bayram namazlarını bayramın birinci gününde iki rekat olarak kıldırır, bu iki rekattan ne önce, ne de sonra hiçbir namaz kılmazdı.(14)

  Hz. Ali’nin bildirdiğine göre; bayram namazları için namazgâha yürüyerek gitmek sünnettendir.(15) Peygamberimiz aleyhisselam; Ramazan ve Kurban Bayramı namazlarına bir yoldan gider, başka bir yoldan dönerdi.(16)

  Cabir b. Semûre de:

  “Ben Resûlullah aleyhisselamla birlikte bayram namazlarını, bir değil, iki değil, birçok defalar, ezansız ve ikametsiz olarak kılmışımdır” buyurur.(17)

  Peygamberimiz aleyhisselam, Ramazan ve Kurban Bayramı namazlarının birinci rekatında 7, ikin­ci rekatında ise 5 defa: “Allahuekber!” diyerek tekbir alırdı.(18)

  7 tekbiri kıraatten önce, 5 tekbiri ise kıraatten sonra alırdı.(19)

  Peygamberimiz aleyhisselam; bayram namazının birinci rekatında Fâtiha’dan sonra Kaf sûresini,

  İkinci rekâtında Fâtiha’dan sonra Kamer sûresini okurdu.(20)

  Peygamberimiz aleyhisselamın bayram namazının birinci rekatında Fâtiha’dan sonra A’lâ sûresini,

  İkinci rekatında Fâtiha’dan sonra Ğaşiye sûresini okuduğu da olurdu.(21)

  Ebu Saîd el-Hudrî der ki:

  “Resûlullah aleyhisselam, Ramazan ve Kurban Bayramı gününde namazgâha çıkar, ilk başladığı şey namaz kıldırmak olurdu.

  Sonra, namazdan çıkıp, cemaat oldukları yerde saflarında otururlarken kendisi ayakta onlara dönüp vaaz eder, tavsiyelerde bulunur, ne emredecekse emrederdi.

  Hatta o sırada kimleri nereye gönderecek olursa gönderir yahut başka bir şeyin yapılmasını emre­decek olursa emreder, bundan sonra namazgâhtan döner, evine giderdi.”(22)

  Peygamberimiz aleyhisselam; Zilhicce ayının onuncu günü, namazgâha gitti.

  Ezansız ve ikametsiz olarak iki rekat Kurban Bayramı namazını kıldırdıktan sonra irad buyurduğu hutbede kurban kesmelerini Müslümanlara emretti.(23)

  Bu, Peygamberimiz aleyhisselamın kıldırdığı ilk Kurban Bayramı namazı(24), o gün kestiği kurban da ilk kurbandı.(25)

  O gün, Selime oğulları mahallesinde kesilen kurbanların sayısı 17 idi.(26)

  Peygamberimiz aleyhisselam; Medine’de on yıl her Kurban Bayramında kurban kesti.(27)

  Peygamberimiz aleyhisselam kestiği kurbanları çift çift keser, birisini kesemeyen ümmeti için, diğerini de hem kendisi, hem ev halkı için keserdi.(28)

  Hz. Ali de, kendisinin Peygamberimiz aleyhisselamdan sonra iki koçu birden kurban ettiğini gören ve “Nedir bu?” diye soran Haneş’e:

  “Resûlullah aleyhisselam, vefatından sonra, kendisi için de kurban kesmemi bana vasiyet buyur­muştu.

  İşte, ben onun vasiyetini yerine getirmek üzere kesiyorum!(29) Daima da keseceğim!” demiştir.(30)

 

  (1) Begavi, Mesâbıhu’s-Sünne, I, 71, İbn Kayyım, Zâdu’l-mead, I, 151.
  (2) Kâsâni, Bedâyiu’s-Sanâyi’, I, 276, İbn Hümam, Fethu’l-Kadîr, s.424.
  (3) Ahmed İbn Hanbel, Müsned, V, 352, Tirmizî, Sünen, II, 426.
  (4) İbn Hanbel, Müsned, V, 353, Dârimî, Sünen, I, 314.
  (5) İbn Ebî Şeybe, Musannef, II, 160, İbn Hanbel, III, 126, Buhârî, Sahih, II, 23, Tirmizî, Sünen, II, 427.
  (6) İbn Hanbel, Müsned, IV, 78.
  (7) Abdurezzak, Musannef, III, 309, İbn Ebî Şeybe, Musannef, II, 181.
  (8) Mâlik, Muvatta’, I, 145, İbn Hanbel, Müsned, II, 94, İbn Mâce, Sünen, I, 339, Nesâî, Sünen, III, 117.
  (9) İbn Ebi Şeybe, Musannef, II, 170, İbn Hanbel, Müsned, I, 232.
  (10) Ebu Dâvud, Sünen, I, 301, İbn Mâce, Sünen, I, 416, Begavî, I, 71, İbn Kayyım, Zâdu’l-Meâd, I, 150.
  (11) İbn Sa’d, Tabakâtü’l-Kübrâ, I, 249, İbn Mâce, Sünen, I, 413 vd; Taberî, Târih, II, 266.
  (12) Abdurrrezzak, Musannef, III, 288, Buhârî, Sahîh, II, 8, Nesâî, Sünen, III, 183, İbn Mâce, Sünen, I, 414.
  (13) Belâzuri, Ensâbu’l-Eşrâf, I, 524.
  (14) Abdurrezak, III, 275, İbn Ebî Şeybe, II, 177 vd; İbn Hanbel, I, 280, Buhârî, II, 13, Müslim, II, 606, Ebu Dâvud, I, 301, Tirmizî, I, 365 vd; İbn Mâce, I, 410, Nesâî, III, 193, Dârimî, I, 315.
  (15) Abdurrezzak, III, 289, İbn Ebî Şeybe, Musannef, II, 410, Tirmizî, I, 410, İbn Mâce, I, 411.
  (16) İbn Hanbel, II, 109, Ebû Dâvud, I, 300, İbn Mâce, I, 412.
  (17) İbn Ebi Şeybe, II, 161, İbn Hanbel, V, 91, Müslim, Sahîh, II, 604, Ebu Dâvud, I, 298, Tirmizî, II, 412 vd.
  (18) İbn Hanbel, VI, 70, Ebu Dâvud, I, 299, İbn Mâce, I, 407, Dârimî, I, 315.
  (19) İbn Hanbel, II, 357, Dârimî, I, 315.
  (20) Mâlik, Muvatta’, I, 180, Abdurrezzak, Musannef, III, 298, İbn Ebî Şeybe, Musannef, II, 607, Ebû Dâvud, Sünen, I, 300, Tirmizî, Sünen, II, 414, 415, İbn Mâce, Sünen, I, 408, Nesâî, Sünen, III, 184.
  (21) Abdurrezzak, III, 298, İbn Ebî Şeybe, II, 176, Tirmizî, II, 413, İbn Mâce, I, 408, Dârimî, Süne, I, 315.
  (22) Buhârî, Sahîh, II, 4.
  (23) İbn Sa’d, Tabakâtü’l-Kübrâ, I, 249.
  (24) Taberî, Târih, II, 298.
  (25) Taberî, II, 298, İbn Esîr, Kâmil, II, 138.
  (26) Taberî, II, 298.
  (27) İbn Sa’d, I, 248, 249, Tirmizî, Sünen, IV, 92.
  (28) İbn Hanbel, Müsned, III, 356, 375, VI, 78; Müslim, Sahih, III, 1557, Ebu Dâvud, Sünen, III, 94 vd.
  (29) İbn Hanbel, I, 107, Ebu Dâvud, Sünen, III, 94, Tirmizî, Sünen, IV, 82.
  (30) İbn Hanbel, Müsned, I, 107.

Top