Muridan
Yeme-İçme Âdâbı

Yeme-İçme Âdâbı

Allah Rasûlü (s.a.s) Efendimizin, gündelik hayata dair uygulamalarına ``zevâid sünnetler´´ adı verilir.

Peygamberimiz aleyhisselam ne kapalı kapılar arkasına çekilir, ne perdeler arkasında dikilir, ne de kendisinin önüne tabaklarla yemekler taşınırdı.

Peygamberimiz aleyhisselam toprak üzerinde oturur, yemeğini de yerde yerdi.

``Ben kulun oturduğu gibi oturur, kulun yediği gibi yerim! Ben ancak bir kulum!´´(1) buyururdu.

Peygamberimiz aleyhisselam yemeği üç parmakla(2), şehadet parmağı ile onun iki yanındaki par­maklarıyla yerdi.(3)

Peygamberimiz aleyhisselam:

``Sizden biriniz bir şey içerken kabın içine solumasın!´´ buyurur (4); yenilecek, içileceklerin içine sol­unmasını yasaklar(5), su içerken iki-üç kere nefes alır(6): ``Bu, daha yararlı ve daha kandırıcıdır!´´ buyururdu.(7)

Peygamberimiz aleyhisselam:

``Kim elindeki et-yağ kokusunu, bulaşığını yıkamadan uyurda kendisinin başına bir şey gelecek olur­sa, kendisinden başkasını suçlamasın!(8)

``Yemeğin bereketi tepesindedir (ortasında).

Sizden biriniz yemek yiyeceği zaman, çanağın üst (orta) tarafından yemesin, alt tarafından yesin!

Çünkü bereket onun üst (orta) tarafından iner!´´ buyurmuştur.(9)

Ömer b. Ebu Seleme der ki:

``Ben Resûlullah aleyhisselam ın terbiyesi altında bir çocuktum.

Yemek yerken elim, yemek kabının içinde dolaşırdı!

Resûlullah aleyhisselam, bana:

`Ey oğul! Besmele çek, sağ elinle ye ve de önünden ye!´ buyurdu.(10)

Bundan sonra hep böyle yemeye devam ettim.´´(11)

Peygamberimiz aleyhisselam, yemek ortaya konulduğu zaman:

اللهم بارك لنا فـيما رزقـنا و قنا عذاب النار بـسم الله

``Allahümme bârik lenâ fîmâ razaknâ ve kına azâbennar! Bismillah!´´ diyerek dua ettikten sonra yem­eye başlardı.(12)

Yemeğin başında Besmele çekilmesi unutulur da yemeğin sonuna doğru hatırlanırsa, ``Yemeğin evveli ve ahiri için Bismillah´´ denilir.(13)



(1) Abdurrezzak, Musannef, X, 415; İbn Sa’d, I, 371 vd.
(2) İbn Sa’d, I, 381; Müslim, III, 1605; Ebu Dâvud, III, 366.
(3) Abdurrezzak, X, 418; İbn Sa’d, I, 381.
(4) Tirmizî, IV, 301; İbn Mâce, II, 1173; Dârimî, II, 44.
(5) Müsned, I, 309, Ebu Dâvud, III, 338, İbn Mâce, II, 1094.
(6) Müsned, III, 114; Buhârî, VI, 351; Tirmizî, IV, 302; İbn Mâce, II, 1132; Dârimî, II, 44.
(7) Ebu Dâvud, III, 338; Tirmizî, IV, 302; Tirmizî, Şemâil, s.34.
(8) Abdurrezzak, Musannef, XI, 437; Müsned, II, 263; Ebû Dâvud, III, 366; Tirmizî, IV, 289; İbn Mâce, II, 1096.
(9) Ebû Dâvud, III, 348 vd.
(10) Müsned, IV, 26 vd; Buhârî, VI, 196; Müslim, III, 1599; İbn Mâce, II, 1087; Begavî, Mesâbih, II, 78.
(11) Müsned, IV, 26 vd; Buhârî, VI, 196; Müslim, III, 1599.
(12) Ebu Bekir Ahmed b. Muhammed, Amelü'l-Yevm ve'l-Leyle, s.172.
(13) Müsned, IV, 336; Ebû Dâvud, III, 347 vd.

Top