Muridan
Rasûlullâh’ın (s.a.s) Merhameti

Rasûlullâh’ın (s.a.s) Merhameti

Rasûlullâh (s.a.s) Efendimiz, son derece merhametli idi. O, hayatı boyunca daha çok başkaları için üzülmüş ve endişelenmiş, küçük bir söz, davranış ve hatta işaret bazen kendisini ağlatmaya yetmiştir.

  Bir gün sahabeden biri, cahiliye döneminde yaptığı bir işi anlatarak şöyle diyor­du:

  “Küçük bir kızım vardı. Araplar arasında kız çocuklarını öldürme adeti yaygındı. Ben de kendi kızımı canlı canlı toprağa gömdüm. O, ‘Babacığım babacığım!’ diye bağırıyordu. Bense üzerine toprak yığıyordum.”

  Bu merhametsizliği duyunca elin­de olmadan Hz. Peygamber’in gözlerinden yaşlar boşandı ve:

  “Bunu bir daha an­lat” buyurdu.

  O sahabî, bu acıklı olayı bir daha anlattı. Hz. Peygamber yine ağla­dı. O kadar ağladı ki, mübarek yüzü ve sakalı tamamen ıslandı.”(1)



  (1) Müsned-i Dârimî, s.1.

Top