Ebu Berze şunu anlattı: Rasûlullâh (s.a.s) oturumun sonunda, kalkmak istediğinde şöyle derdi:
Ebu Berze şunu anlattı:
Rasûlullâh (s.a.s) oturumun sonunda, kalkmak istediğinde şöyle derdi:
“Sübhânekellâhümme ve bi hamdik, eşhedü en lâ ilahe illâ ente estağfîruke ve etûbü ileyk”
(Allah'ım! Seni her türlü kusur ve noksanlıktan tenzih ederim. Sana hamd ederim. Senden başka ilah olmadığına şehadet ederim. Senden affetmeni ve bağışlamanı dilerim. Sana tövbe ederim.)”
Şöyle dediler:
- Ya Rasûlallâh! Sen şimdi, daha önce söylemediğin bir söz söylüyorsun. Bunun üzerine Rasûlallâh (s.a.s):
“Bu mecliste olanların keffâretidir” buyurdu.(1)
