Hazret-i Şeyh Düneyri şöyle rivayet ediyor: Bir gün Cenab-ı Gavsü’l-Azam Sultan Şeyh Abdülkadir kalabalık bir topluluğa vaaz ediyordu. Şiddetli bir rüzgâr esmeye başladı.
O esnada birkaç tane dolangaç kuşu vaaz meclisinin üzerinde uçuyordu. Mecliste hazır olanlardan bazı kimseler:
“Bu gün bu kuşlara ne oluyor?” diye fısıldadılar. Şeyh Abdülkadir yüzünü göğe kaldırdı.
“Ey rüzgâr!” dedi. “Dolangaçların başını bedenlerinden ayır!”
Bu emir üzerine hemen dolangaçların kafaları bedenlerinden ayrıldı. Her birisi bir tarafa düştü. Şeyh Seyyid Abdülkadir Hazretleri sessiz ve sakince vaaz kürsüsünden indi. Kuşların bedenleriyle başlarını toplayıp bir araya getirdi. Sonra elini üzerlerine koyarak:
