Acaba gönlümü sayd eyleyen âfet bu mudur, Beni mecrûh u perişan eyleyen âfet bu mudur.
Bismillâh
Resûlullah (s.a.v.)’den itibaren uzayıp gelen, menba-ı feyz ve kemâl olan Kadirîlik yolu, Abdülkâdir Geylânî Hazretleri’nden sonra iki kola ayrılarak devam etmiştir. Bu kollardan biri Hâlisiyye koludur ki bizler de bu kolun mensuplarındanız.
Mürşidimiz, merhum ve mağfur Hacı Mustafa Hayri Öğüt Hazretleri ile bu silsile, bozulmadan, nesilden nesile tasavvuf yolunu temsil etme kudretine sahip mümtaz mürşidler eliyle devam etmiştir ve edecektir. Buna bütün kalbimle inanıyor, Allah Te‘âlâ ve Tekaddes Hazretleri’ne bunun için dua ve niyazda bulunuyorum.
Elinizdeki bu mütevazı eser, işte bu tasavvuf yolunun manevî havası içinde doğmuş, o feyizli halkadan süzülmüş bir mahsuldür. Böyle bir esere önsöz yazmak benim için hem büyük bir mutluluk hem de bir şükür vesilesidir. Bundan dolayı Cenâb-ı Allah’a şükrediyor, O’na hamd ediyorum.
Abdurrahman Hâlis Talebânî (kuddise sırruh), hakikî bir Hak âşığı idi. Kendisi iyi bir medrese tahsili görmüş, Kürtçe’nin yanında Arapça, Farsça ve Türkçe’yi de çok iyi derecede bilirdi. Aşk-ı ilâhî onda zirveye ulaşmış, gönlü yanıp tutuşan bir âşıktı ve şöyle diyordu:
“Acaba gönlümü sayd eyleyen âfet bu mudur,
Beni mecrûh u perişan eyleyen âfet bu mudur.”
Türkçeleştirirsek:
“Acaba gönlümü avlayan felâket, âfet bu mudur?
Beni yaralayıp perişan eden âfet bu mudur?”
İşte elinizdeki bu kitap, böylesine derin bir aşkın, ilâhî sevdanın mahsulüdür.
Yayımlanmasında emeği geçenlere gönülden teşekkür ediyor, Cenâb-ı Allah’tan kendilerine bundan sonraki hizmetlerinde de hayır, bereket, sağlık ve afiyetler diliyorum.
Abdullah Demircioğlu
