406. Ka’b diyor ki: “İbrahim (a.s): “Ya Rabbi! Yeryüzünde ben¬den başka sana ibâdet eden bir kimseyi görmemek beni mahzun ediyor’ dedi. Bunun üzerine Allah Azze ve Celle, onunla birlikte namaz kılacak melekler inzal etti.”
407. Ka’b, ‘İbrahim cidden yumuşak huylu, içli, kendisini Allah’a vermiş biriydi’(1) (âyeti hakkında) diyor ki: “İbrahim (a.s) yanında ateş anıldığı vakit, ‘Âh, âh’ ederdi.”
408. İbn Ebû Müleyke diyor ki: “İbrahim (a.s) vefat ettiği vakit Celil olan Allah’a mülâki oldu, ona: ‘Ey İbrahim! Ölümü nasıl buldun? diye sorulunca, ‘Ya Rabbi! Canımın elemle söküldüğünü hissettim’ dedi. O da: ‘Biz sana bu işi kolaylaştırdık’ karşılığını verdi.”
411. Ebû Osman diyor ki: “İbrahim (a.s) üzerine iki aç arslan gönderildi. Arslanlar, onu yalayıp kendisine secde ettiler.”
412. Hz Ali (r.a)’den Allah Teâlâ’nın, ‘Ey ateş! İbrahim için serinlik ve esenlik ol(2) kelâmı hakkında: “Eğer esenlik ol dememiş olsaydı, soğukluk onu öldürürdü” dediği rivayet edilmiştir.
413. Hz. Ali’nin (r.a): “Kıyamet gününde ilk defa İbrahim (a.s) giydirilecek ve ona ketenden bir elbise giydirilecek, daha sonra Rasûlullâh (s.a.s) arşın sağında iken pamuktan bir hülle giyinecek” dediği rivayet olunmuştur.(3)
414. Nevf el-Bekâlî diyor ki: “İbrahim (a.s), ‘Ya Rabbi! Yeryüzünde benden başka Sana ibadet eden hiç kimse yok’ demiş. Allah Teâlâ da üç bin tane melek indirmiştir. İbrahim (a.s) üç gün onlara imamlık yapmıştır.”
415. Bekir şöyle demiştir: “İbrahim (a.s) ateşe atıldığı vakit bütün mahlûkât Allah’a niyazda bulunup, Ya Rabbi! Halîlin İbrahim ateşe atılıyor, bize müsaade et de onu söndürelim” demişler. O da: ‘O Benim halîlimdir, yeryüzünde ondan başka da halîlim yoktur. Ben onun Rabbiyim, onun da Benden başka Rabbi yoktur. Eğer sizden yardım dilerse ona yardım edin, aksi takdirde onu bırakın’ demiştir. Bunun üzerine yağmur meleği gelip: Ya Rabbi! Halîlin ateşe atılıyor, müsaade et, ateşi yağmurla söndüreyim’ demiş. Allah Teâlâ: ‘O Benim halîlimdir. Yeryüzünde ondan başka halîlim yoktur. Ben onun Rabbiyim, onun Benden başka Rabbi yoktur. Eğer senden yardım talep ederse ona yardım et, aksi halde bırak onu’ demiştir. Ateşe atıldığı vakit İbrahim Rabbine bir dua ile yakarmıştır (ki bu duayı râvi Ebû Hilâl unutmuştur.) Allah Teâlâ da: ‘Ey ateş! İbrâhim’e serinlik ve esenlik ol(4)’ demiştir. O gün, doğu ve batı bütün insanlara buz gibi olmuştur.”
416. Saîd b. Cübeyr diyor ki: “İbrahim (a.s) rüyasında İsmâil’i (a.s) kurban ettiğini görünce, evinden kurban ettiği yere bir tek sabahta bir aylık yol yürümüş. Onu kurban etmesinden vazgeçilip, bir koç kurban etmesi emredilince, onu boğazlamıştır. Sonra da (oradan) bir akşamda bir aylık yol teperek evine gelmiştir. Bu arada dağları ve vadileri kolayca geçmesine imkân verilmiştir.”
Ahmed b. Hanbel, Kitâbu’z-Zühd, 3. Bölüm
