Ramazan orucu, Peygamberimizin (s.a.s) Medine’ye hicretinin on sekizinci ayının başlarında, kıblenin Kabe tarafına çevrilişinden sonra, Şaban ayında farz kılınmıştır.(1)
Ramazan ayında oruç tutulması, Kur’ân-ı Kerîm’de emredilmiş ve bu husustaki âyetlerde şöyle buyrulmuştur:
“Ey iman edenler! Sizden öncekilere farz kılındığı gibi, size de -takvaya eresiniz, nefsinize hâkim olasınız diye- oruç farz kılındı.
O, sayılı günlerdir.
İçinizden her kim o günlerde hasta olur yahut seferde bulunursa, tutamadığı günler sayısınca, başka günlerde kaza eder, öder.
Oruç tutmaya güç yetiremeyenlerin de, bir yoksul doyumu fidye vermeleri gerekir.
Kim hayrına fidyesini arttırırsa, bu, onun için daha hayırlıdır.
Ramazan ayı öyle bir aydır ki, insanlara doğru yolu gösteren açık âyetleri kendisinde toplayan, hak ile bâtılı ayırt eden Kur’ân onda indirildi.
İmdi, sizden her kim o aya erişirse, onu oruçlu geçirsin.
Kim de hasta olur yahut bir sefer üzerinde bulunursa, tutamadığı günler sayısınca, başka günlerde kaza etsin.
Allah size kolaylık diler, güçlük dilemez.
Bu da o sayıyı ikmal ve size olan hidayetine karşı Allah’ı tekbir etmeniz içindir; gerek ki şükredesiniz!
Oruç gecesi kadınlarınıza yaklaşmak size helal kılındı.
Onlar sizin için libastır. Siz de onlar için libassınız.
Allah nefislerinize karşı zaafınızı bildiği için, kabul etti, sizi bağışladı.
Artık onlara yaklaşınız da, Allah’ın sizin için yazdığını isteyiniz!
Fecrin siyah ipliğinden beyaz ipliğini seçinceye kadar, yiyiniz, içiniz. Sonra, ertesi geceye kadar, orucu tam tutunuz!
Mescidlerde itikatta bulunduğunuz zaman, kadınlarınıza geceleri de yaklaşmayınız!
Bu hükümler, Allah’ın koyduğu sınırlardır. Sakın, onlara yaklaşmayınız! İşte, Allah âyetilerini -korunsunlar diye- insanlara böyle açıklar.”(2)
(1) İbn Sa'd, Tabakâtü'l-Kübrâ, I, 248.
(2) Bakara: 183, 185, 187.
